შემოდგომის ცივი სიო სახეზე სასიამოვნოდ დამთამაშებდა. .აივანზე ვიჯექი ფეხებმოხრილი და ცხელ შოკოლადს ვსვამდი.ვფიქრობდი ჩემს აწმყოზე,წარსულზე და მომავალზე.თუ როგორი არარაობა იყო ჩემი ცხოვრება. სახლში ცხოვრობ მარტო,არ გყავს მამა ეს იმიტომ რომ ძალით ჩასახული ხარ დედის სხეულში.რომ შენმა „მამამ“ დედაშენზე ძალა იხმარა და ამის შედეგად კი გაჩნდი შენ. დედამ მიმატოვა რადგან ალბათ მე ვძულვარ,შესძულდა ჩემი არსებობა,მაგრამ რატომ გამაჩინა რატომ მაჩუქა სიცოცხლე თუ მაინც უნდა მივეტოვებიე და ქუჩაში დავეტოვებიე?ამას არ სჯობდა რომ სულ არ გავეჩინე? ....